امروزه اکثر کامپیوترها و ابزارها در شبکه های کامپیوتری با انواع سیم و کابل به یکدیگر متصل هستند. کابل به عنوان رسانه ی انتقال سیگنال الکترونیکی، میان کامپیوترها عمل میکند. کابل کشی میان سیستمهای کامپیوتری یک عمل نسبتا پیچیده است. یکی از معروفترین و بزرگترین کارخانه های کابل سازی Belden میباشد که لیستی شامل 2200 نوع کابل ارائه داده که از این بین تنها 3 گروه بسیار پرکاربرد هستند. این گروه ها عبارتند از:

1. کابل کواکسیال (Coaxial)
   1. نازک (Thinnet)
   2. ضخیم (Thicknet)
2. زوج سیم به هم تابیده (Twisted Pair)
   1. زوج به هم تابیده بدون شیلد (UTP)
   2. زوج به هم تابیده با شیلد (STP)
3. فیبر نوری (Fiber Optic)

1. کواکسیال

زمانی کابل کواکسیال به دلیل قیمت ارزان، ورزن سبک، انعطاف پذیری و کار کرد آسان در کابل کشی ها بسیار کاربرد داشت. این کابل آن قدر رایج بود که به عنوان کابلی با سهولت نصب، مطمئن و با پشتیبانی معرفی شد. ساده ترین نوع کابل کواکسیال، دارای یک هسته ی مسی است. این هسته با یک ماده ی پلاستیکی عایق بندی شده و درون یک حصیر فلزی قرار میگیرد. همه ی این مجموعه در یک روکش پلاستیکی قرار دارد. انواع کابل کواکسیال عبارتند از:

1. نازک (Thinnet)
این نوع کابل کواکسیال قابل انعطاف بوده و قطر آن حدود 25/. اینچ میباشد. کار کردن با این نوع کابل بسیار آسان است و تقریبا در تمام شبکه ها مورد استفاده قرار میگیرد. این کابل می تواند سیگنال ها را بدون تضعیف تا فاصله ی 185 متر ارسال کند.

2. ضخیم (Thicknet)
این نوع کابل کواکسیال انعطاف ناپذیر بوده و قطر آن حدود 5/. اینچ میباشد. زمانی به کابل Thicknet، اترنت استاندارد نیز گفته می شد. زیرا اولین کابل به کار رفته در شبکه ی اترنت بود. امروزه از این کابل به ندرت استفاده میشود، اما به علت هسته ی ضخیمی که دارد مسافت طولانی تری را پشتیبانی میکند. حداکثر طول ارسال سیگنال بدون تضعیف 500 متر میباشد.

اندازه و جنس کابل کواکسیال

اندازه و جنس کابل کواکسیال مورد استفاده، بستگی به مکانی دارد که کابل در آن نصب میشود. جنس کابل کواکسیال یکی از دو نوع زیر میباشد:

1. کلرید پلی وینیل (PVC): نوعی پلاستیک است که برای عایق کاری و پوشش اکثر کابلهای کواکسیال به کار میرود. کابل کواکسیال PVC بسیار نرم و انعطاف پذیر است. اگر این کابل بسوزد، منجر به تولید گازهای خطرناک و سمی میشود.
2. Plenum: کابل Plenum به کابلی گفته میشود که روکش و عایق آن دارای مواد خاصی است که در برابر آتش مقاوم بوده و کمترین مقدار دود را تولید میکند. این نوع کابل گرانتر و دارای انعطاف پذیری کمتری نسبت به کابل PVC میباشد.

2. زوج سیم به هم تابیده

کابل زوج بهم تابیده شامل دو سیم مسی عایق شده است که به هم تابیده شده اند. این کابل دو نوع میباشد که عبارتند از:

1. زوج به هم تابیده بدون شیلد (UTP)
UTP از مشخصات 10BaseT پیروی میکند و روز به روز بیشتر در کابل کشی ها مورد استفاده قرار میگیرد. بیشترین طول این کابل 100 متر است که شامل دو سیم مسی میباشد. در آمریکای شمالی این کابل برای سیمهای تلفن مورد استفاده قرار میگیرد. یکی از مشکلات زیاد کابل کشی، خط روی خط افتادن یا همشنوایی است که به معنای ادغام و اختلال سیگنال یک خط با خطی دیگر است. UTP نیز استعداد زیادی در این امر دارد. به همین منظور از عموما از نوع شیلددار آن استفاده میشود تا این مشکل کاهش یابد.
2. زوج بهم تابیده ی شیلددار (STP)
STP از مجموعه سیمهای به هم تابیده تشکیل شده که هر جفت آن دارای یک شیلد میباشد. به دلیل وجود این شیلدها، STP از UTP قابل اطمینان تر است. از سوی دیگر هر یک از زوج های تابیده دارای یک روکش بیرونی هستند که در برابر تداخلات امواج خارجی از کابل محافظت میکنند.

3. فیبر نوری

این نوع کابل با استفاده از تارهای نوری، سیگنالهای دیجیتال داده را به صورت پالسهای مدوله هدایت میکند. این روش یکی از مناسب و سریعترین راه های انتقال داده میباشد. فیبر نوری از یک تار بسیار باریک شیشه ای به نام هسته تشکیل شده که با یک لایه ی شیشه ای بسیار نازک روکش شده است. این نوع کابل می تواند از جنس پلاستیک هم باشد. نصب فیبر نوری با تارهای پلاستیکی آسانتر است، ولی این تارها نمی توانند اطلاعات را به همان فواصل دوری انتقال دهند که فبیر نوری با تارهای شیشه ای انتقال می دهد. کابل فیبر نوری از دو رشته تشکیل شده است که یکی از آن ها برای انتقال داده ها و دیگری برای دریافت داده ها مورد استفاده قرار میگیرد.